κοιτάμενος

-η, -ο

κατάκοιτος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μτχ. ενεστ. τού κοίτομαι, σχηματισμένη με κατάληξη -άμενος (πρβλ. κουν-άμενος, σερν-άμενος)].